Gün batımını izlerken;
batarken o ihtişamlı Güneş-
Ve çekilirken kainat
Okunurken babamın sesinden akşam ezanı
Ah o akşamlar ıhlamur kokarken
Bir bankın üstünde selamlardım
vakitsiz yanan sokak lambalarını
Köpek seslerini duyar topuklardı
Karşı göğün bulutları.
Akşamların saati olmaz…
Ve ayrılıklar hep akşam olur.
Alacakaranlığın kardeşidir akşam
Alacakaranlık umuttur akşam karanlık.
Karanlığın koyulaştığı yerdeyiz.
Pencerelerini aç; kapalı kalmasın
perdelerin bir kadının saçlarına karışsın
Gecenin sesini işitsene canım Oğuz
Dün gibi bu-Gün geceliklerini giyiyor.
Oğuzhan CİVCAN